O rasie w kilku słowach...
Manchester Terier kocha towarzystwo człowieka, jest przyjazny i oddany. Przywiązany do swojej rodziny, ciepły i lojalny. To pies śmiały i odważny, bojaźliwość jest traktowana jako wada. Ma dużo pewności siebie, wyróżnia się inteligencją i ruchliwością. Łatwo i szybko się uczy. Jest bardzo bystry, można nauczyć go wielu psich sztuczek. Szkolenie i prowadzenie Manchester Terriera nie jest trudne, wymaga jednak konsekwencji, bez dobrego ułożenia w młodości bywa nazbyt porywczy – jak to terrier. Uważam więc, że nie jest to pies dla każdego. Jego przewodnik powinien być osobą cierpliwą i spokojną. Manchester nie znosi przymusu. Praca z nim powinna opierać się na wzajemnym zaufaniu i szacunku. Trzeba też pamiętać, że jest czuły i wrażliwy, potrzebuje ciągłego kontaktu z właścicielem. Można przyzwyczaić go do zostawania samemu w domu, jednak uważam, że osoba pracująca po całych dniach nie powinna się decydować na posiadanie psa jakiejkolwiek rasy. Manchester Terrier jest bardzo przywiązany do swojego opiekuna, potrafi chodzić za nim krok w krok. Nie jest przekupny, jest świetnym stróżem. Czujny, ale nigdy agresywny. Nie szczeka bez powodu. W stosunku do obcych jest nieufny, traktuje ich z rezerwą i obojętnością. W stosunku do dzieci jest opiekuńczy, cierpliwy i wyrozumiały, nie okazuje znudzenia zabawą, jest doskonałym towarzyszem i przyjacielem dla „młodego pana”. Potrafi żyć w zgodzie z innymi zwierzętami, chociaż ma tendencje do dominacji. Ze względu na swoje rozmiary jest praktycznym towarzyszem w domu, odpowiednim zarówno do niewielkiego mieszkania na osiedlu, jak i do willi z ogrodem. Manchester Terrier jest energiczny i wesoły. Pełen temperamentu, zawsze skłonny do zabaw, aktywny, lubiący ruch, spacery i wycieczki, również samochodowe. Nie wymaga jednak stałego zajęcia, długość spaceru zależy także od aury, zimą spacery są krótkie. Manchester Terriery doskonale sprawdzają się w sportach kynologicznych szczególnie w agility. Takie zawody sprawnościowe dla psów są coraz popularniejsze w Polsce, w krajach Skandynawskich Manchester Terriery są faworytami w tym sporcie. Doskonale sobie radzą w konkursach posłuszeństwa Obedience i pracy węchowej. Ich miłość do ludzi oraz inteligencja dają wiele możliwości pracy, szkoli się je także na psich terapeutów. Dogoterapia to forma pracy z psem polegająca na odwiedzaniu chorych i niepełnosprawnych. Zarówno dzieci jak i osoby w podeszłym wieku mogą cieszyć się towarzystwem i bezinteresownością psa.
Manchester Teriery wywodzą swój rodowód od kilku staroangielskich ras terierów. Black & Tan Terrier o czarno podpalanym umaszczeniu to rasa już nieistniejąca. Ich krew płynie nie tylko w żyłach Manchester Terrierów, ale i wielu innych ras z grupy III. Manchester Terrier jest prawdopodobnie najstarszą, bo pochodzącą z XVI wieku, świadomie ukierunkowaną rasą. Jednak jego pochodzenie podobnie jak pochodzenie większości ras psów jest niejasne. Pies typu Black & Tan Terrier pojawia się w ilustrowanym rękopisie „Godziny Virgin”. Dokument ten został datowany na około 1500 rok. Najwcześniejszy znany, pisemny opis pochodzi od dr Caius, gdy lekarz królowej Elżbiety I opisał szczegółowo małe, czarne podpalane psy w typie terriera, pracujące jako tępiciele szczurów, niezwykle podobne do Manchester Terriera.
Bezpośredni przodkowie Manchester Terriera pojawili się na wystawach w 1859 roku w ojczyźnie pochodzenia, czyli w Anglii. Angielski Kennel Club zaczął wpisywać psy tej rasy do księgi rodowodowej w 1873 roku. Jednak dopiero rok 1863 zmienił oblicze rasy. Na londyńskiej wystawie zgłoszono 99 Manchester Terrierów. Podzielono je przyjmując kryterium wzrostu na trzy grupy. Anglicy już pod koniec ubiegłego stulecia widzieli szansę dla utworzenie kilku ras: standardowej wielkości i miniaturowej, podział z 1863 roku ma swój wydźwięk i dziś. Oprócz standardowego Manchester Terriera istnieje mniejsza od niego rasa różniąca się wzrostem i szczegółami w budowie – English Toy Terrier. Największa popularność rasy przypada na XIX wiek, kiedy to psy te okazały się niezwykle cenne w walce ze szczurami żerującymi w sklepach i magazynach. Organizowano wtedy zawody, w których zwycięzcami były psy, które zagryzły największą ilość tych gryzoni. Podobno rekordowy czas to 100 zabitych szczurów w ciągu 6 minut 30 sekund!
Manchester końca XIX wieku to pies cięższej budowy, przypominał w typie lekkiego staffordshire bullterriera. Anglicy chcąc uszlachetnić budowę rasy, a jednocześnie stworzyć idealnego psa polującego na króliki zaczęli dolewać krew whippeta dzięki temu Manchester zyskał na szybkości. W 1920 angielski Kennel Club uznał mniejszy i większy typ Black & Tan Terriera za dwie osobne rasy. Mniejszy typ jest obecnie znany w Wielkiej Brytanii jako English Toy Terrier. W niektórych krajach Toy Terrier jest klasyfikowany jako miniaturowa odmiana Manchester Terriera. W 1924 roku Kennel Club oficjalnie przyjął nazwę manchester terrier dla rasy.
W czasie I wojny światowej, wprowadzono przepisy, które ograniczały podróże, zawieszono Wystawy Psów, pojawiły się trudności z utrzymaniem hodowli i strach przed wścieklizną. Liczby Black & Tan Terrierów drastycznie spadły. Rasa przetrwała tylko dzięki miłośnikom. Niestety później zainteresowanie tą rasą tak bardzo zmalało ze w czasie II wojny światowej pozostało jedynie 11 osobników w 1946 roku, które można było uznać za psy czystej krwi. W 1952 roku stworzono bazę hodowlaną. Udało się uratować tą niezwykłą rasę. W Polsce hodowla tej rasy zaczęła się w 1996 roku, gdy w hodowli „Aluzja” urodził się pierwszy miot. Utrudnieniem jest na pewno przy stosunkowo niedużej populacji w Europie, dobór odpowiednich partnerów. Dzisiejszy Manchester Terrier jest psem eleganckim o płynnych liniach ciała. Ważne są także wymagane wzorcem znaczenia typowe dla rasy a więc wszystkie kropki i kreski w umaszczeniu. Kiedyś kopiowano uszy, dziś wyrazu rasie nadają uszy w kształcie litery „V” noszone wyraźnie powyżej wierzchołka czaszki, opadające do przodu nad oczami, dotykając czoła.
Przyszłość rasy wygląda dziś lepiej niż miało to miejsce przed laty. Dla wszystkich właścicieli jednego z najbardziej urokliwych i eleganckich psów ważne jest dbanie o przyszłe powodzenie rasy. Rasa mało znana i rzadko spotykana nawet na wystawach psów ale z pewnością warta popularyzacji. Można powiedzieć że manchester należy w Polsce do ras ekskluzywnych i niestety też drogich.
WZORZEC RASY
Manchester Terrier jak powinien wyglądać wzorcowy przedstawiciel rasy? Oczywiście każdy hodowca może mieć nieco inny gust, wizję rasy i cele, jednak priorytetem powinien być dla niego ustalony WZORZEC RASY. Psy hodowane w różnych częściach świata nieco różnią się od siebie typem. Wzorzec AKC podaje ze waga Manchester terrier to 22 Ibs czyli w zaokrągleniu 9,98 kg. Brytyjski wzorzec jak i obowiązujący nas wzorzec FCI nie podaje wagi a jedynie idealną wysokość w kłębie dla psów 40cm, 41 cm (16 inches) dla suk 38 cm (15 inches). Dla mnie ważna jest piękna głowa, ciemne oczy i ładne, dobrze osadzone uszy prawidłowego kształtu, długa szyja. Sportowa, silna sylwetka odpowiedniej proporcji, dobrze umięśniona ale elegancka, odpowiedni wzrost, sposób poruszania się psa i kątowanie – określenie to odnosi się do kątów, pod którymi zestawione są ze sobą kości w stawach, kątowanie stawów barkowych – łopatka i ramię, stawów biodrowych – miednica i kość udowa, stawów kolanowych – kość udowa i podudzie, a także nadgarstków i stawów skokowych. Maść zgodna ze wzorcem, nasycona, w mahoniowym odcieniu z wyraźnymi czarnymi znaczeniami. Zdrowie i długowieczność. Oprócz dążenia do idealnego wyglądu jako hodowca przede wszystkim chcę kłaść nacisk na psychikę i charakter swoich psów. Manchester nie wykonuje już swego pierwotnego zawodu, nie łapie szczurów do czego został stworzony. W dzisiejszych czasach przekwalifikował się na psa sportowego i rodzinnego. Powinien łączyć w sobie żywiołowość, bystrość i odwagę teriera z elegancją, spokojem i wrażliwością charta, tworząc psa o łagodnym i miłym usposobieniu, bardzo uczuciowego i oddanego a jednocześnie nieufnego do obcych, nieprzekupnego, odważnego i pewnego siebie. W rodzinie kochający ponad wszystko i godny zaufania. W sporcie wytrzymały, silny i posłuszny, dający się prowadzić mimo nieco zadziornej natury teriera i niezależności charta. Taki jest właśnie idealny dla mnie Manchester Terrier.
Wzorzec FCI nr 71
Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010
Użytkowanie: terier
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery
Sekcja 1 teriery duże i średnie
Próby pracy nie są wymagane.
ŻYWIENIE
Manchester Terier jako energiczny pies o pięknej atletycznej budowie i gładkiej, błyszczącej sierści potrzebuje odpowiednio dobrego jakościowo pożywienia. Różne rasy mają różne wymagania żywieniowe i czasem też różne skłonności do chorób związanych z układem pokarmowym. Typowe problemy występujące przy żywieniu pokarmem złej jakości to alergie, problemy z trzustką, gastryczne i metaboliczne. Odpowiednia dieta ma duży wpływ na zdrowie i kondycję psa. Każdy pies nawet w obrębie jednej rasy może mieć nieco inne wymagania oraz upodobania w kwestii żywienia. Są psy wybredne, wrażliwe i są chore wymagające specjalnej diety. Także poziom aktywności i wiek psa ma znaczenie przy wyborze karmy. Uważam że, dieta psa powinna być zróżnicowana. Po po znakomitych kramach pół wilgotnych PLATINUM, postanowiliśmy jakiś czas temu wrócić do używanych przez nas na początku hodowli wysokiej jakości karm kanadyjskich marki ACANA. Karmy ACANA są obecnie podstawą diety naszych psów. Używamy też mokrych karm mięsnych MEATLOVE w formie kiełbas. Moje psy lubią też suszone mięso w formie gryzaków – wołowe, jagnięce np. żwacze, uszy, tchawice, skóry. Psom można podawać warzywa i owoce, biały ser oraz surowe żółtka jaj. Karmiąc gotowym produktem należy przestrzegać zaleceń producenta by nie przekarmić lub nie głodzić psa. Posiłek suchy dobrze jest podzielić na dwie porcje np. rano i wieczorem, starając się karmić codziennie o tej samej porze, pies szybko przyzwyczaja się do stałych godzin karmienia. Powinno się też karmić psa zawsze w tym samym miejscu. Nie zjedzone do końca resztki karmy należy usunąć, miski muszą być utrzymane w czystości, myte po każdym posiłku. Nie wolno karmić psa słodyczami, ciastem i resztkami z naszych posiłków, szczególnie mam tu na myśli kości z kurczaka, które pod wpływem gotowania robią się łamliwe i ostre. Pies musi mieć zawsze w misce świeżą i czystą wodę.
Karmy dostępne na rynku różnią się pod względem ceny, składu i wartości odżywczych. Przy gotowej karmie wysokiej klasy nie trzeba podawać psu preparatów witaminowych. Najlepsze karmy nie zawierają też sztucznych barwników i konserwantów.
Wielu hodowców poleca dietę B.A.R.F. czyli odpowiednie biologicznie surowe jedzenie Biologically Appropriate Raw Food . To dieta opierająca się na naturalnych składnikach. Głównie mięso i kości podawane na surowo a także zmiksowane surowe warzywa i owoce. Efektem takiego naturalnego żywienia jest piękna, gęsta i lśniąca sierść o nasyconych barwach, zdrowa skóra, znacznie wyższa odporność na infekcje, zdrowe stawy, dobra kondycja fizyczna i zdrowie w starszym wieku. Jest to bardziej pracochłonny sposób żywienia. Bywa, że właściciele Manchesterów skarżą się na stan skóry lub sierści, jak również na problemy żołądkowo-jelitowe. Przyczyną może być właśnie nieodpowiednio dobrana karma. Z doświadczeń innych hodowców, wiem, że Manchester terrier ma słabą tolerancję zbóż (skrobia i gluten). Również ryż i ziemniaki jako podstawa posiłku nie są więc najlepszym wyborem. Dla niektórych BARF okazał się doskonałym rozwiązaniem. Jeśli nie chcesz lub nie możesz zrezygnować z suchej karmy, zwróć uwagę na to by głównym składnikiem karmy było mięso, im mniej wypełniaczy takich jak zboża, kukurydza i ryż tym lepiej przyswajalna karma.
PIELĘGNACJA
Manchester Terier to stosunkowo niedrogi w utrzymaniu i dość łatwy w pielęgnacji pies. Warto zaznaczyć, że właściwa pielęgnacja, dbanie o higienę i czystość psa oraz jego otoczenia mają duży wpływ na jego zdrowie i kondycję.
Profilaktyka zdrowia – każdego roku, co 3 – 6 miesięcy odrobaczamy psa, a raz w roku szczepimy przeciwko wściekliźnie oraz psim chorobom według zaleceń lekarza weterynarii, szczepienia profilaktyczne mają na celu uodpornienie psa na chorobę przez pobudzenie produkcji przeciwciał w jego organizmie. Szczepiony pies powinien być zdrowy. Kilka dni przed szczepieniem należy psa odrobaczyć. Informacje o szczepieniach i profilaktyce wpisuje się do Paszportu Psa lub Książeczki Zdrowia Psa. Niestety profilaktyka nie gwarantuje 100% ochrony przed zakażeniem. Choroby przeciwko którym można zaszczepić psa to wścieklizna (obowiązek prawny), nosówka, parwowiroza, koronowiroza, leptospiroza, wirusowe zapalenie wątroby, kaszel kenelowy. Niestety obecnie w Polsce szczepionki na choroby odkleszczowe: babesziozę i boreliozę nie są dostępne. Powikłania poszczepienne są bardzo rzadkim przypadkiem. Warto stosować środki przeciw pchłom i kleszczom, niektóre psy mogą być uczulone na pchlą ślinę a kleszcze przenoszą choroby.
Raz w tygodniu czyścimy uszy i przemywamy oczy specjalnymi preparatami do nabycia u weterynarza. Czyścimy też zęby, można to robić za pomocą szczotek i past dla psów lub podając do gryzienia kości wołowe i specjalne gryzaki dostępne w sklepach zoologicznych. Raz w miesiącu jeśli jest taka potrzeba skracamy pazury. Zbyt długie pazury przeszkadzają psu w bieganiu i chodzeniu, powodują ból a palce łapy mogą zacząć rozchodzić się na boki. Poproś swojego lekarza weterynarii by pokazał ci jak prawidłowo obcinać pazury. Regularnie sprawdzaj stan poduszek łap, szczególnie przy skrajnych temperaturach, po długich spacerach itp. opuszki można pielęgnować specjalnymi kremami do łap lub wazeliną.
Praktyczna krótka szata bez podszerstka, gładko przylegająca i błyszcząca jest łatwa w pielęgnacji i mało pracochłonna a ilość wypadającego włosa minimalna. W okresach linienia zimą i na wiosnę można częściej szczotkować psa by wyjąć martwe włosy, polecam gumowe szczotki do gładkiej sierści. Regularne szczotkowanie działa również korzystnie na skórę, podobnie jak masaż, pobudza krążenie krwi i wzrost włosów. Czasem zamiast kąpieli wystarczy wyszczotkować i przetrzeć psa wilgotną szmatką. Kąpiemy psa wtedy gdy jest to konieczne, czasem wystarczy sama letnia woda, jeśli jednak potrzebujesz szamponu, używaj tych wysokiej jakości „szanujących naturalną strukturę skóry psów”. Dbamy też o delikatną skórę i włos na brzegach uszu. Jeśli ma tendencje do wysuszania się i łuszczenia, zdarza się to szczególnie zimą, należy kilka razy dziennie smarować końce uszu maścią tranową lub nagietkową.
Kilka wskazówek które pomogą ci przyczynić się do zachowania zdrowia „ciała i ducha” twojego Manchester teriera
Lista opiekuna:
– Zapewnij psu wygodne i ciepłe legowiska w spokojnym miejscu by mógł odpoczywać i miał dostateczną ilość snu i spokoju ( psy śpią również w dzień, potrzebują odpoczynku np. po posiłku, po spacerze czy treningu )
– Karm psa odpowiednią dietą, dostosowaną do wieku i poziomu aktywności psa. Posiłki powinny być wydawane codziennie o jednej porze i w tym samym miejscu. Pies powinien mieć w misce zawsze świeżą i czystą wodę. Regularnie myj psie miski.
– Zapobiegaj otyłości
– Zapewnij codziennie wystarczającej ilość ruchu i zajęcia np. spacer, zabawy, nauki itd.
– Regularnie odwiedzaj swojego lekarza weterynarii, coroczne kontrole zdrowia i szczepienia ochronne przed chorobami zakaźnymi psów a także regularne odrobaczanie są niezbędne dla zachowania zdrowia psa i jego ludzkiej rodziny.
– Dbaj o psie zęby. Podawanie gryzaków i opieka stomatologiczna pod nadzorem lekarza weterynarii zapobiegnie próchnicy zębów i długoterminowym problemom zdrowotnym związanym z niewłaściwą higieną.
– Dbaj o czystość i higienę psa oraz jego otoczenia. Regularne szczotkowanie sierści, czyszczenie uszu, oczu i zębów, mycie misek i sprzątanie psiego legowiska oraz usuwanie nieczystości – sprzątanie po psie w ogrodzie lub miejscu gdzie załatwia swoje potrzeby jest bardzo ważne.
– Ochrona przed niskimi temperaturami. Z uwagi na sierść oraz szczupła budowę jest to rasa która źle znosi przebywanie na zimnie. Skróć zimowe spacery. Chroń łapy i uszy psa, miejsca najbardziej narażone na odmrożenia natłuszczając je kremami do tego celu. Na bardzo zimne i mokre dni polecam derkę, chociaż osobiście nie jestem zwolennikiem ubierania psów.
– Dobierz odpowiednią obrożę lub szelki na spacery i przypinaj identyfikator ze swoim numerem telefonu.
Myślę że warto mieć psią domową apteczkę. Przykładowy niezbędnik: bandaż elastyczny i gazowy oraz samoprzylegający, kompresy gazowe sterylne, plastry, nożyczki, rękawiczki jednorazowe, cyfrowy termometr, wazelina (u psa temperaturę ciała mierzy się w odbycie), pęseta, środek dezynfekcyjny, maść na rany, środek przeciwko biegunce, olej parafinowy, but ochronny dla psa, koc, ręcznik.
Co się przyda do pielęgnacji? Gumowa szczotka lub rękawica, flanelowa szmatka, szampon i odżywka do sierści, dobrze chłonący ręcznik, antypoślizgowa mata, płyn do pielęgnacji uszu i oczu, waciki, nawilżane chusteczki, cążki do paznokci, pilniczek.
ZDROWIE
Manchester Terrier to z natury zdrowy i długo żyjący pies. Seniorem staje się około 10 roku życia, a dożywa nawet 15-17 lat i to w dobrym zdrowiu i kondycji. Dbałość o higienę i czystość psa oraz jego otoczenia, właściwa pielęgnacja, profilaktyka szczepienna i odpowiednia dieta z pewnością przyczynią się do zachowania dobrego zdrowia twojego teriera.
Na podstawie badania przeprowadzonego przez CMTC / AMTC General Health Survey w 2002 roku (ogólna pula ankiet 243) opisuję choroby, do jakich Manchester Terrier może mieć predyspozycje. Aby uzyskać więcej szczegółowych informacji na temat zdrowia rasy, w tym wyniki i statystyki z projektów badawczych CMTC, należy odwiedzić oficjalną stronę Klubu Canadian Manchester Terrier Club (www.canadamt.com). Badaniami objęto psy rasy Manchester Terier i Toy Manchester Terier (znanej jako English Toy Terrier). Warto zauważyć, że predyspozycje obu ras mogą się różnić. Pomijam w swoim opisie choroby, które dotyczą tylko odmiany Toy.
Najczęstsze choroby niezakaźne występujące u Manchester teriera to: Choroba von Willebranda (vWD) wystąpiła u 2,72% badanej populacji , szmery w sercu u 2,72% , niedoczynność tarczycy u 2,62%, natomiast przypadki nadczynności tarczycy są bardzo rzadkie , głuchota u 1,46% badanych psów, zaćma (katarakta) wystąpiła 1,36% badanych psów, Patellaluxation (zwichnięcie rzepki kolanowej) u 1,17%. Najczęstsze choroby zakaźne to Dermaphytosis (grzybice) u 2,72%, Kokcydioza u 2,62%. Inne patologie to Koprofagia (zjadanie odchodów, które może być spowodowane złą dietą psa, przyczyną mogą być niedobory enzymów trzustkowych połączonych z nieodpowiednią florą bakteryjną przewodu pokarmowego, niedobory witamin i minerałów, czasem ma ona podłoże behawioralne) występująca u 13,51% badanych psów, nużyca występująca najczęściej u szczeniąt 6,22%, zapalenie dziąseł 4,86%, zapalenie gruczołów okołoodbytowych u 3,40% badanych psów, sezonowe łysienie dotknęło 1,85% psów, przepuklina pępkowa u 1,75% badanych, bezpłodność 1,36%, alergie pokarmowe stwierdzono w 1,17% przypadków. Wymieniłam choroby o największym procencie występowania. Porównując wartości procentowe liczby zgłoszonych przypadków w stosunku do wielkości próbki badanej, w prawie wszystkich przypadkach stosunek liczby dotkniętych Manchesterów był średni lub niski w porównaniu do podobnych badań u innych ras psów (np. szmery w sercu występują u 6% badanych chartów wyścigowych i aż u 20% papillonów).
Można więc powiedzieć, że Manchester Terriery są generalnie zdrowymi psami. Choroby genetyczne takie jak vWD lub zwichnięcie rzepki (o podłożu genetycznym ) można eliminować przez wykonywanie odpowiednich badań u psów i wykorzystywanie tylko zdrowych osobników do celów hodowlanych. Dlatego w niektórych krajach zaleca się wykonywanie badań rzepki kolanowej i oczu w kierunku zaćmy oraz testów na vWD. W Polsce badania te nie są obowiązkowe dla rasy.
Choroba von Willebranda (łac. morbus von Willebrandi, ang. Von Willebrand disease, vWD), 2,7 %, występuje u wielu ras psów także u dobermanów, terierów szkockich i owczarków szetlandzkich. Jest chorobą dziedziczną, związaną z niedoborem jednego z 13 czynników krzepnięcia krwi, może pojawić się zarówno u samców jak i samic. Choroba jest objawowo podobna do hemofilii. W chorobie vWD cząsteczki białka AWF nie działają prawidłowo lub produkowana jest zbyt mała ilość czynnika [Hutt,1979], płytki krwi nie przylegają w odpowiedni sposób i w wystarczającej liczbie do ściany naczyń, a jakiekolwiek krwawienie trwa znacznie dłużej. Dzielimy ją na typy w zależności od tego, czy: pies ma ilość czynnika odpowiedzialnego za jej wystąpienie (typ I), nie ma go wcale lub jedynie w śladowych ilościach (typ III, bardzo ciężka postać), lub też produkuje ten czynnik, ale działa on nieprawidłowo (typ II). Zaliczamy ją do schorzeń dziedziczonych. Jeśli pies lub suka są chore, to istnieje 50% ryzyka przeniesienia tego schorzenia na szczeniaka. Rzadziej występuje sytuacja, gdy obydwoje rodzice mają tę chorobę w postaci bezobjawowej, a u szczeniaka rozwija się ciężki typ choroby. Nie każdy nosiciel ma objawy związane z krwawieniem. Dlatego wykonuje się szczegółowe badania na krzepliwość krwi. U niektórych psów gen pojawił się już po urodzeniu jako wynik tzw. spontanicznej mutacji – to znaczy, że obydwoje rodzice nie są nosicielami, a szczenię choruje na chorobę von Willebranda. Psy w mojej hodowli są wolne od choroby von Willebranda. Każdy nowy pies będzie badany i dopuszczony do hodowli jedynie po wykonaniu specjalistycznego testu krwi (czynnik vWD).
Kolejną ważną rzeczą którą powinien wiedzieć przyszły właściciel jest fakt, iż w rasie zdarzają się problemy skórne. Włos powinien być gładki, krótki, gęsty, mocny i błyszczący, nie miękki. Dobrze wybarwiony, głęboko czarny a podpalania soczyście mahoniowe. Do częstych problemów właścicieli należą łupież, suche i popękane uszy, łysa klatka piersiowa i szyja, matowa rzadka sierść, sucha skóra oraz drobne ranki po urazach, często widoczne na pierwszy rzut oka. Problemy skórne mogą mieć różne podłoże. Mogą być wywołane pasożytami np. przez roztocza lub pchły, wystąpić jako jeden z objawów choroby np. przy tarczycy, lub jako czynnik osobliwy dla rasy.
Łysienie typowe dla rasy to stopniowe, symetryczne przerzedzenie i wypadanie włosów, które zwykle rozpoczyna się od 6 do 9 miesięcy życia i postępuje powoli, aż do dotknięte nim obszary są całkowicie łyse. Pies nie odczuwa swędzenia, skóra może stać się zaciemniona i łuszcząca. Najczęściej psy doświadczają utraty włosów na skroniach, uszach, pod szyją, na klatce piersiowej, brzuchu, wewnętrznej i tylnej stronie ud. Psy nie odczuwają żadnego dyskomfortu. Nie ma właściwie żadnej metody leczenia, aby powstrzymać wypadanie włosów. Łysienie występuje też u kilku innych ras, w tym boston terrier, chihuahua i chart włoski. Innym rodzajem łysienia jest łysienie sezonowe. Powoduje ono utratę włosów i czasem przebarwienia, zwykle w postaci czarnych plamek na skórze z boków. Wypadanie włosów najczęściej występuje w miesiącach zimowych a sierść odrasta w lecie, choć włosy mogą być różne w kolorze lub fakturze. Do poprawienia stanu sierści przyczynia się ilość światła słonecznego, ponieważ odrost sierści ma związek z produkcją melatoniny. Sezonowe łysienie najczęściej dotyka psy w wieku dwóch i czterech lat, występuje też u innych ras.
Najczęściej występującym łysieniem spowodowanym przez pasożyty jest nużyca. Nużyca została zidentyfikowana u 6,22% badanych, występuje najczęściej u szczeniąt i młodych psów poniżej drugiego roku życia, jest wywoływana przez pasożyta skóry nazwie Demodex, który jest typem roztocza. Roztocz Demodex jest wszechobecny, mają z nim styczność już szczenięta w chwili urodzenia, u większości psów nie powoduje żadnych objawów. Jeśli jednak system immunologiczny działa nieprawidłowo jest osłabiony wskutek choroby lub jeszcze nie w pełni wykształcony jak u szczeniąt, roztocza mogą powodować utratę włosów lub inne zmiany dermatologiczne na małych płatach skóry. Duży wpływ mają warunki w jakich znajdują się psy. Szczenięta karmione mlekiem matki, w którym znajdują się przeciwciała dla bakterii pasożytów wzmacniają swój układ odpornościowy. Jeśli hodowla nie jest prowadzona w sposób właściwy jest duże prawdopodobieństwo, że młode organizmy nie poradzą sobie z roztoczem. Wypadanie włosów najczęściej występuje w okolicach oczu, na kufie i ogonie. Może wystąpić dowolnym miejscu na ciele. Często, w obszarach łysienia, skóra wygląda normalnie i nie jest swędząca. W cięższych przypadkach dotknięte obszary mogą być duże i czerwone, skóra pogrubiona, podrażniona i swędząca. W celu zdiagnozowania nużycy i leczenia należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, wykona on badanie polegające na zebraniu zeskrobany z zakażonego miejsca, można zobaczyć roztocza Demodex pod mikroskopem.
Zimą należy chronić psa przed przemarzaniem. Szczególnie dbać o łapy i uszy. Skóra i sierść na brzegach uszu jest delikatna często schnie i łuszczy się trzeba wtedy masować uszy natłuszczającą maścią. Zaniedbanie tej części może spowodować, że rozwinie się wrzód brzegu ucha. Jest to krwawiący ubytek małżowiny usznej najczęściej na jej szczycie rozwijający się z małego uszkodzenia powstałego np. od ugryzienia lub uderzenia np. gdy pies potrząsa głową. Pies drapiąc i potrząsając głową uniemożliwia gojenie się rany, powstający strup jest stale zrywany, wskutek czego uszkodzona powierzchnia powiększa się coraz bardziej. Ubytek ucha może być widoczny i trwały. Ranę trzeba natłuszczać np. maścią tranową, ucho zabezpieczyć przed rozdrapywaniem. Wrzód ucha jest ciężki do wyleczenia. Warto zasięgnąć porady lekarza weterynarii. Latem, gdy psy swobodnie hasają po łące może pojawić się ropne zapalenie skóry w postaci drobnych krostek na klatce piersiowej i brzuchu. Dzieje się tak, gdy źdźbła trawy wbijają się podczas biegania w delikatną skórę powodując mikroranki. Jeśli pies ma podrażnioną skórę unikaj wysokiej trawy i zbiorników wodnych. Skórę można smarować maścią nagietkową, która przyspieszy gojenie.
Dieta bogata jakościowo i możliwość odpowiedniej aktywności oraz odpoczynku przyczyni się do wzmocnienia systemu odpornościowego i przyspieszenia zarastania wyłysiałych miejsc. Zimą zalecam dodawanie łyżeczki oleju do posiłku, może to być olej rybi lub rzepakowy bogaty w kwasy tłuszczowe. Legowisko powinno być ciepłe i miękkie, przede wszystkim utrzymane w czystości, jednak lepiej nie używać do prania drażniących środków, które mogłyby wywołać alergię skórną. Również źle dobrana obroża lub szelki może zniszczyć okrywę włosową i powodować otarcia skóry na szyi.
CODZIENNA OPIEKA NAD TERRIEREM
Manchester Terier to pies dość łatwy w prowadzeniu, tak jak wspomniałam właściwa dieta, profilaktyka weterynaryjna i utrzymanie higieny oraz czystości w otoczeniu waszego Manchester teriera to podstawa potrzebna przy utrzymaniu psa każdej innej rasy. Chciałabym jeszcze wspomnieć o obroży ponieważ włos na szyi jest bardzo delikatny lepiej ograniczyć czas w którym pies nosi obrożę czy szelki do niezbędnego minimum. Na spacery polecam albo wygodne miękkie szelki albo obrożę z delikatnej skóry. Parciane obroże niszczą okrywę włosową i mogą powodować otarcia skóry. Od kilku lat używam obroży półzaciskowch z naturalnej skóry bydlęcej, robionych na wymiar. Są wygodne i miękkie. Łatwo się je zakłada. Nasze obroże są szyte na okrągło w taki sposób by szef znajdował się wewnątrz. Takie rozwiązanie pozwala na maksymalną ochronę sierści i skóry. Zaciskowa budowa obroży uniemożliwia psu wywinięcie się z niej. Ogranicznik zacisku zabezpiecza przed podduszeniem psa. Żeby spełniała swoje funkcje musi być dobrze dopasowana, a najlepiej uszyta na miarę. Manchestery maja delikatną sierść i szczupłą szyję, dlatego wykonanie obroży i użyty materiał muszą być wysokiej jakości.
MANCHESTER TERRIER HAPPENING - sport czy zabawa? niezwykły weekend
MANCHESTER TERRIER HAPPENING czyli europejski event Manchester terrierów. Właściciele, hodowcy i miłośnicy Manchester terrierów z różnych krajów, spotykają się raz do roku w weekend na Manchester Terrier Happening, by wspólnie się bawić i podziwiać manchestery z wielu krajów, oraz zawalczyć o tytuł Najlepszego Manchester Terriera danego roku. Wygrywa pies, który zdobędzie największą liczbę punktów. Punkty to nie tylko wystawa gdzie ocenia się eksterier psa lecz także liczne gry z elementami obedience i agility oraz sprint. Tradycję tą zapoczątkowali Glenn i Martine z Belgii w 1990 roku. Od tamtej pory tylko w 2000 i 2001 roku impreza ta się nie odbyła. Po raz pierwszy uczestniczyliśmy z naszymi w MTH w 2010 roku. MTH nie jest wystawą organizowaną przez FCI, zdobyte tytuły nie są traktowane jak tytuły na oficjalnych wystawach, niemniej mają wielką wartość dla właścicieli i hodowców podobnie jak szczegółowe opisy sędziowskie.
MANCHESTER TERIER JAKO PIES SPORTOWY
Manchester Terriera cechuje zwinność, szybkość, energia, wytrzymałość oraz inteligencja. Zalety te czynią z niego świetnego sportowca. W ostatnim czasie psie sporty zyskują zwolenników również w Polsce. Warto poczytać o agility, dogfrisbee, dogdance, obedience, flyball. Również sporty letnie zaprzęgowe są idealne dla rasy – canicross, bikejoring i scootering czy dogtrekking. Manchester Terrier może biegać przy koniu i w wyścigach crossing. Ma doskonały zmysł węchu, lubi pracę węchową i ma potrzebny do niej zapał. Manchester Terrier nie wykonuje już prac do których został wyhodowany. Doskonały terrier szczurołap jest dziś wspaniałym psem rodzinnym. Ale dzisiejszy Manchester to nie tylko pies towarzysz, to utalentowany sportowiec. Jednym z założeń hodowli METHEORA jest doskonalenie cech predysponujących te psy do sportów i szkoleń.
INNE MOJE ARTYKUŁY NA TEMAT MANCHESTER TERIERA:
ZANIM KUPISZ SZCZENIĘ MANCHESTER TERIERA >>>
TYDZIEŃ PO TYGODNIU – Z PAMIĘTNIKA HODOWCY ( miot”D” ) >>>
OPIEKA NAD SZCZENIĘCIEM >>>
ROZWÓJ SZCZENIĄT W HODOWLI – DLACZEGO SOCJALIZACJA JEST TAK WAŻNA? >>>(w przygotowaniu)
PO CO SĄ WYSTAWY PSÓW >>>(w przygotowaniu)
NASZE PSY W SPORCIE – DOGTREKKING >>>(w przygotowaniu)
Zródła:
www.americanmanchester.org/ American Manchester Terrier Club
www.british-manchester-terrier-club.co.uk/ British Manchester Terrier Club
www.canadamt.com Canadian Manchester Terrier Club
www.fci.be – Federation Cynologique Internationale
www.zkwp.pl -Związek Kynologiczny w Polsce
www.akc.org – American Kennel Club
www.the-kennel-club.org.uk – The Kennel Club ( UK )
Kennel Club Books- Manchester terier/ by Muriel P.Lee, USA, 2007
Elżbieta Chwalibóg “Teriery” P.W. “Egross” Warszawa,1993
Jon Fisher „Okiem Psa” przekład Anna Redlicka, GB 1990, Warszawa 1994
Dr.Peter Teichmann „Gdy Pies Zachoruje” przekład lek.wet. W.Kermen Warszawa 1991
„Pies moje hobby”- przekład lek.wet. Władysław Kermen, Warszawa 1988
Sabine Winkler, „Psy przewodnik dla właścicieli” , Bauer-Weltbild Media Sp.z.o.o.,Sp.k., Warszawa 2010
Heike Schmidt-Roger, „Wszystko o psach”, Świat Książki, Warszawa 2009
UWAGA! Wszelkie prawa zastrzeżone. Nie wyrażam zgody na kopiowanie moich materiałów.